Recent was ik getuige van een voorval in een verpleeghuis. Een nieuwe bewoner daar werd ’s ochtend uit bed geholpen, gewassen en aangekleed en na verloop van enige tijd in de huiskamer van de afdeling aan een tafel geplaatst. Deze man kan niet meer goed slikken en heeft daarom een slangetje naar zijn maag waardoor voeding naar binnen gepompt kan worden, een zogenaamde peg. Een statief ernaast met een flesje voeding, waaraan een computertje met pompje hangt met ook weer een slang eraan, even aansluiten en klaar… dacht de verpleegkundige. De leidinggevende had nog gezegd dat de volgende voeding er om 11 uur in moest en het flesje dat er nu aan zat was nog niet leeg. Snel aanzetten dus, zodat straks de volgende voeding erin kan.
Even later begint de man protesterende geluiden te maken. Door zijn afasie kan hij helaas niets zeggen. Het probleem is snel duidelijk: het slangetje is losgeschoten uit de peg, maaginhoud loopt over zijn schone broek. De verpleegkundige doet precies wat nodig is, sluit alles meteen af en rijdt de bewoner terug naar zijn kamer om hem daar meteen te kunnen verschonen. De leidinggevende toont zich toch ontstemd. ‘Ja, dat is Paula weer. En ik had toch gezegd dat die voeding pas om 11 uur moest! En waarom zet ze niet even een plakkertje op de aansluiting om lekken te voorkomen, deze meneer heeft nu eenmaal de pech dat zijn peg een beetje wijd is uitgevallen. Dan moet je het slangetje met een beetje plakband vastzetten!’
Op het eerste gezicht weinig tegen in te brengen. Maar wel een schoolvoorbeeld van hoe in de zorg met kwaliteitsproblemen wordt omgegaan. Zit het niet goed vast, dan een plakkertje erop, en klaar! En dan maar wachten op de volgende verpleegkundige die het pakkertje vergeet en die arme man daarmee weer benauwde momenten bezorgt.
Voor En& zijn dit de belangrijke momenten, waarop een organisatie echt het verschil kan maken. Niet accepteren dat een peg ‘te wijd’ is, maar zorgen voor echt goed passende aansluitingen. Kost even extra tijd, maar als je ziet hoeveel tijd het kost om de boel even schoon te maken en een schone broek aantrekken bij een bewoner die niet zelf kan staan, dan is die tijd echt heel goed besteed.
Voor de teamleider van de afdeling was het voorbeeld helemaal herkenbaar. Ja, zo gaat het in feite de hele dag door. Daar laten we veel kostbare tijd liggen. Voor de betreffende instelling is kwaliteit in de eerste plaats zorgen voor uitgeschreven protocollen en controleren dat iedereen zich daaraan houdt. Het probleem dat wij daarbij hebben is dat veel kwaliteitsproblemen nooit in die protocollen zullen staan. Aan deze protocollen wordt in zorginstellingen veel tijd verspild. Tijd die niet waardescheppend voor bewoners of patiënten ingezet kan worden. Waarmee nu de zorg ook niet kwalitatief beter wordt. Bij constateren van een fout of probleem even stoppen met het werk en de koppen 5 minuten bij elkaar steken om te bepalen wat er nodig is om ervoor te zorgen dat dit probleem nooit meer terug komt, ja dat verbetert de kwaliteit van de zorg echt!